Katarowo-światecznie-pracowo.

Mój Dzień Matki nie jest zbyt udany. Z powodu kataru zażyłam rano syropek synka, który ma katar hamować. Na synka działa tak, że katar hamuje, mi i owszem, także zahamowało, ale nie tylko katar, ale wszystko. Po prostu MNIE wyhamowało. Zapomniałam, że już raz to zrobiłam, zażyłam miksturę Actitrin i także odpłynęłam. Nie wiem, dlaczego to tak na mnie działa, ale zasypiam. Zcina mnie z nóg. Obudziłam się dopiero niedawno, skwierczenie oznaczające smażenie mnie obudziło. Tylko chodzi o to, że syn raczej nie jest w wieku , żeby sobie coś smażył, spał zresztą obok mnie, a Męża nie było w domu, bo coś jakby przez mgłę pamiętałam, że mówił"Wychodzę" i wyszedł. I coś jakby przez jeszcze gęstrzą mgłę, że chwiejąc się na nogach, na obraz żywego trupa zwanego zombi nastawiam kurczęce mięso na zupę. To ono się właśnie smażyło w garnku. Zupa zamieniła się w mgłę , mgłę pachnąca spalenizną. Dużo dziś w tekście tej mgły, cheche.
Pootwierałam okna, drzwi, ale ta mgła jakaś lepka i gęstsza od zwykłej, nie chce się wynieść.
Życie żąda jednak "Wracaj", jak spiewał bard, więc mocna kawa i trzeba zrobić zastrzyk podtrutemu kotu. Nasz zaprzyjaźniony weterynarz oznajmił mi, że dosyć płacenia za robienie zastrzyków, kiedy się ma tyle zwierząt, czas się nauczyć. I właśnie przed chwilą zrobiłam to, zrobiłam ten cholerny zastrzyk. Wedle rady pana doktora stukałam kota lekko i szybko w głowę, i ciach, zdecydowanie wbiłam igłę. Zdecydowanie, bo wór chroniący ciało zwany skórą jest gruby i stawia opór. W ogóle to zdecydowanie jest w życiu potrzebne non stop, no, przynajmniej co trzeci dzień;) Z tego powodu jestem z siebie trochę dumna, tylko trochę, bo jednak musiałam po tym usiąść.
A teraz pokażę, co robię. Pisałam tu o morświnach, więc oto one.
To ten większy w glinie. Ma 180 cm. długości.

A to podczas procesu odlewania. Taka trochę rzeźniaTu skończone. Zaraz jadą do nowego pana.

A poniżej przedstawiam fokę. Wyrzeźbiona także dla WWF, jak i morświny .
Przypomniałam sobie teraz, jak tuż po zakończeniu pracy gadając przez skype z koleżanką wysłałam jej to zdjęcie i powiedziałam, że wzięliśmy fokę ze schroniska. Impulsywna ta istota wykrzyknęła"Powaliło was??!!Wiesz, ile to żre ryb??!!". A że było to przed powędrowaniem foki do nowego pana pomyślałam"Jest dobrze. Wygląda realnie". Bo zawsze mam obawy, czy zamawiający będzie zadowolony. A to fotka z akcji "Foka na Dworcu Centralnym".
W jednym z komentarzy pod newsem w internecie ktoś oburzał się, że" Jak można, niby organizacja proekologiczna, a męczą zwierzę na dworcu."
No.
Rochulec się obudził, lecę pędzę.